De case: een schrijnend verhaal van een werkgever (Marcel) over één van zijn ex-werknemers (Loes).

Loes is sinds 2014 volledig arbeidsongeschikt geraakt. Daarom ontving zij sinds 2016 een WGA-loongerelateerde uitkering. Berekend naar een mate van 80-100% arbeidsongeschiktheid. Sinds 2018 ontving zij een WGA-loonaanvullingsuitkering, eveneens berekend naar een mate van 80-100%.
In oktober 2019 heeft Loes een melding verslechterde gezondheid gedaan bij het UWV, maar tot op heden is hier nog niets mee gedaan.
Marcel heeft nog steeds goed contact met Loes. Hij maakt zich al geruime tijd zorgen over haar gezondheid. Hij meent dat Loes niet meer beter wordt en daarom in aanmerking zou moeten komen voor een IVA-uitkering. Zijn vraag aan mij was: “Wat kan ik doen om te helpen?”. Daarvoor was hij bij mij aan het juiste adres. Ik neem u mee in de werkzaamheden die ik voor Marcel heb verricht en wat daaruit is gekomen.

De feiten

• Om te beginnen heb ik alle feiten op een rijtje gezet: Loes is 38 jaar en lijdt al jaren aan een chronisch progressieve aandoening;
• Tijdens de eerste 104 weken van arbeidsongeschiktheid was duidelijk dat haar functionele mogelijkheden zouden afnemen;
• Ze verrichte nog een aantal uur aangepast werk bij Marcel;
• Loes heeft jaren aan intensieve behandelingen ondergaan, waarbij er geen enkele vorm van verbetering is opgetreden;
• De behandelingen hadden tot doel om de kwaliteit van leven te verbeteren, evenals stabilisatie, coping en het verlichten van de symptomen;
• Loes haar beperkingen zijn in ernst toegenomen, er is veel niet meer mogelijk;
• Loes ontvangt hulp vanuit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning);
• Loes verplaatst zich moeizaam met een scootmobiel en heeft nergens meer energie voor;
• De zorg voor haar 2 jonge kinderen is overgenomen door haar man en familie.

Mijn rol als juridisch consultant

Het UWV heeft niet tijdig een beslissing genomen op de aanvraag m.b.t. melding verslechterde gezondheid van Loes. Daarom heb ik het UWV in gebreke gesteld. Ook heb ik de dwangsom voor Marcel verbeurd.
Naar aanleiding van bovenstaande werkzaamheden, werd Loes in juni 2020 gezien door de verzekeringsarts van het UWV. Volgens de verzekeringsarts is er nog een behandelmogelijkheid, waardoor verbetering van de belastbaarheid niet is uitgesloten. Het UWV onderbouwt de beslissing echter niet met medische informatie en volgt niet het toepasselijke beoordelingskader. Het arbeidsongeschiktheidspercentage blijft ongewijzigd: 80 tot 100%. Deze beslissing van het UWV stelt Marcel teleur.
Namens Marcel dien ik, als juridisch gemachtigde, bezwaar in tegen de beslissing. Dat gaat ongeveer zo: na ontvangst van het dossier ga ik uitgebreid aan de slag met de bestudering van de stukken en houd ik intensief contact met onze medisch adviseur. Vervolgens voer ik in bezwaar aan dat het UWV onzorgvuldig onderzoek heeft verricht, de beslissing onvoldoende heeft gemotiveerd en dat er sprake is van volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid in de zin van artikel 4 Wet WIA. Oftewel: UWV had een IVA-uitkering moeten toekennen.
UWV is er, naar mijn visie, onterecht uitgegaan van een (eventuele) maximale verbetering van de beperkingen van Loes. Er zijn geen mogelijkheden om haar belastbaarheid te vergroten naar een niveau dat het verrichten van loonvormende arbeid nog mogelijk maakt. Hier komt bij dat de behandeling die zij volgt, gericht is op het verlichten van de symptomen en het verbeteren van de kwaliteit ven leven. Er is sprake van een steeds verslechterende progressief chronisch ziektebeeld waarvan geen genezing mogelijk is. UWV verzaakt om zorgvuldig kennis te nemen van alle feiten en omstandigheden.

De beslissing

Na enkele weken volgt de beslissing op het bezwaar dat ik heb ingediend: gegrond. De bezwaarverzekeringsarts van het UWV onderschreef de door mij aangevoerde gronden en concludeerde dat er alsnog sprake is van duurzame beperkingen. Dit betekent dat Loes met terugwerkende kracht, vanaf de melding verslechterde gezondheid, een IVA-uitkering ontvangt. Marcel is blij en opgelucht, hoe dubbel ook.

Wat betekent dit voor Marcel en Loes?

Voor Loes betekent de IVA-uitkering dat zij zich kan richten op datgene wat zij nog wél kan en het stabiliseren van haar kwaliteit van leven. Binnen een stabiele financiële situatie. Ook ontvangt zij nu een uitkering van 75% in plaats van 70% tot aan haar AOW-datum.
Marcel is eigenrisicodrager. De kosten voor de WGA-uitkering werden aan hem doorbelast. Nu er een IVA-uitkering is toegekend, is hier geen sprake meer van. Marcel bespaart hiermee uitkeringslasten van meer dan €96.000.

Schakel hulp in van Be Suitable

Wilt u een specifieke casus met mij bespreken? Neem dan gerust contact met mij op via 033-3302693 of laura@besuitable.nl. Ik help u graag!